Delft breekt de gekste records. Een jaren durend enorm bouwwerk midden in de stad en een minimum aan geklaag. De meest gehoorde verklaringen daarvoor zijn dat we er uiteindelijk beter van worden. En wat je ook hoort: mensen in Delft hebben wel iets met techniek en bouwen.
Het infocentrum aan de Barbarasteeg wordt goed bezocht. Iedere laatste zaterdag van de maand wandelt er weer een groep geïnteresseerden langs het bouwterrein. Belangstellend luisteren ze naar de uitleg van een enthousiaste rondleider. Kunstenaars zijn betrokken, aan fotografen is geen gebrek. Tentoonstellingen, maquettes, een boek met foto’s vanuit de 1e verdiepingen van de Spoorsingel. Het is er allemaal.
Waar zitten dan de klagers, de mopperaars die het allemaal nog maar moeten zien? Er kan nog heel wat mis gaan. Lees de ‘Delft op Zondag’ en bezoek eens een gemeenteraadsvergadering waar bijvoorbeeld het nieuwe stadskantoor op de agenda staat. Na de discussie over de boogbruggetjes over de nieuwe natte Spoorsingel, lag vervolgens de bovengrondse bebouwing onder vuur. Al die geplande huizen? Onverkoopbaar. Dat glimmende stadskantoor? Kan de gemeente zijn schaarse centen niet beter besteden. Inderdaad, we zitten nu in een tijd van drastische bezuinigingen. Dat viel bij de aanvang van het werk niet te voorzien. Dat betekent opnieuw nadenken over prioriteiten.
Is er sprake van een tweedeling?. Zij die enthousiast zijn over het ondergronds gaan van het spoor en geïnteresseerd zijn in allerlei aspecten van de bouw. De ProRail-kant van het project. En zij die bezorgd zijn over de bovengrondse bouw. Die kwestie ligt op het gemeentelijke bordje. Onverschilligheid kan je de mensen in Delft niet verwijten.
guwie
geplaatst 17 december 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten