Hij staat er weer pront bij, de waltoren. Na wat heen en weer geschuif heeft hij zijn definitieve plek op het tunneldak gevonden. Precies op de scheidingswand tussen de beide tunnelbuizen. In zijn oorspronkelijke vorm dateert de toren van rond 1500. Een vestingtoren met schietgaten. In die tijd was het zaak de vijand en allerlei ander gespuis buiten de stad te houden. De platte wand maakte deel uit van de stadsmuur, de ronde kant stak naar buiten om zicht te houden op de omgeving.
Er is in de loop der eeuwen heel wat afgeknutseld aan deze toren, die ook nog St. Jobstoren heeft geheten. Op oude tekeningen zie je aanbouwsels en een trap aan de buitenzijde. Al vanaf 1600 is er in gewoond en gewerkt.
In 1932 heeft de waltoren min of meer zijn oude vorm terug gekregen. De laatste restauratie was in 1950. Ziet hij er daarom zo clean na-oorlogs uit? Je ziet het vaker, zeker in de plaatsen waar na de 2e wereldoorlog ijverig aan de wederopbouw is gewerkt. De monumenten stralen je tegemoet, maar het is net niet helemaal echt.
In 1932 heeft de waltoren min of meer zijn oude vorm terug gekregen. De laatste restauratie was in 1950. Ziet hij er daarom zo clean na-oorlogs uit? Je ziet het vaker, zeker in de plaatsen waar na de 2e wereldoorlog ijverig aan de wederopbouw is gewerkt. De monumenten stralen je tegemoet, maar het is net niet helemaal echt.
Onze waltoren, nu de Bagijnetoren, heeft ook zoiets propers. Het zou een retro-toren kunnen zijn. Maar nee, hij is echt. Zelfs een rijksmonument. Vóór de tunnelbouw huisde er een atelier in. Straks zal hij weer een functie krijgen.
Hij zou een beetje moeten verweren.
Hij zou een beetje moeten verweren.
guwie
geplaatst 1 november 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten