Een tunnel graven is één ding. Wie mocht denken dat je er
daarmee bent, vergist zich. Er zijn de zogenoemde belendende werken. Je zou het
ook de ‘collateral damage’ kunnen noemen.
Waar ik het over heb? Ga kijken op de Spoorsingel.
Zodra de treinen de tunnel in gaan wordt het viaduct
afgebroken.Daarvoor worden nu al voorbereidende werken uitgevoerd. Zo ligt de riolering in de weg of is die te
oud om nog lang mee te kunnen. Nu ze toch aan het graven zijn kan die gelijk
vervangen worden. Hetzelfde geldt voor andere buizen en leidingen. Geen klein
klusje.
Zo worden er diepe geulen gegraven. Grote werktuigen
scheppen de aarde eruit en verwijderen de oude buizen en leidingen. Eigenlijk
gaat alles mechanisch.
.jpg) |
| Historische foto van een loopgraaf in de Eerste Wereldoorlog. De loopgraven boden dekking tegen de vijandelijke granaten, maar desondanks kwamen er honderdduizenden soldaten om het leven. |
Dat was in de Eerste Wereldoorlog – De Groote Oorlog
– wel anders. Soldaten groeven met hun schop ellenlange loopgraven waarin ze
konden schuilen, van waaruit ze konden schieten en waar de ratten en het andere
ongedierte ook hun huisvesting vonden.
Voor de soldaten geen achturige werkdag en het weekend vrij. Er stierven nog meer mensen van ellende dan
door het directe oorlogsgeweld.
Het ongemak van de bewoners aan de Spoorsingel verschrompelt
daarbij. Nog een paar weken en het zand en de geulen horen weer tot het
verleden. Straks nog wat lawaai van het afbreken van het viaduct. Allemaal
voorzienbaar. Dit in tegenstelling tot de plotselinge granaten die in de
Westhoek van Vlaanderen hun slachtoffers maakten. Hier geen eindeloze
begraafplaatsen, maar straks een onbelemmerd zicht op de molen en een prettige
entree tot de binnenstad. Waar hebben we het over!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten