Ook de Tom Tom is de weg kwijt. De zwarte Toyota Prius van
Lotjes vader rijdt zich vast op het hek langs de bouwput. Daarachter wordt de
spoortunnel aangelegd weet Lotje. Had ze nu maar beter opgelet. Deze week nog
hadden ze in haar klas een heel uur besteed aan de plattegrond van Delft. Ze
hadden kaarten van de stad bekeken, zwart–witte, maar ook kleurenkaarten. En
recente luchtfoto’s van de spoorzone, waarop goed te zien is hoe het tracé van
de spoortunnel door de oude stad snijdt. Thuis achter haar computer had Lotje
Google Earth geopend, maar niet gezien dat de al gesloopte gebouwen aan de
Houttuinen nog wel op de foto
stonden.
 |
| De spoorlijn door Delft, hier nog in de oorspronkelijke situatie bovengronds |
Lotjes vader vraagt haar hoe hier uit te komen. Eerst maar
terug, zegt ze en dan kijken of er een logische route is naar het centrum. Het
is ook weer anders dan de vorige keer, mompelt haar vader. De tijdelijke
bewegwijzering moet hen uit de brand helpen. Zien of dat gaat lukken. Op school
had Lotje zich maar kort gebogen over de wegenkaart van Delft.
Ze had de
hoofdroutes beter moeten bestuderen en zo kunnen weten hoe je bij de parkeergarage
komt. Dat is achteraf. Nu de autonavigatie
het laat afweten en de kaart niet bij de hand is, moeten de verkeersborden uitkomst bieden.
Met de ‘Spooracademie’ wil de Stichting Buitenste Boven dit
soort situaties voor zijn. Ze wil de directe leefomgeving van kinderen
gebruiken als rijke leerervaring. De stichting biedt leerlingen van Delftse
basisscholen lesbrieven aan waarin allerlei onderwerpen over de spoorzone
worden behandeld. Dat gaat onder andere over techniek, veiligheid en stadsontwikkeling.
En over plattegronden, zodat Lotje kan leren hoe je moet omrijden als je vast
loopt op een hek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten