Deze zomer bouwvakvakantie. In de bochten
piept de tram nauwelijks meer. Geen studenten, wat toeristen op een
grote-mensenstep. Het is stil, stil stil.
Wonen we wel in een stad van 100.000 inwoners midden in de
Randstad-metropool? Saaie boel hier. De treinen op het viaduct zoeven langs, er
is alleen herrie van een enkele Maasvlakte-Hoogovenstrein. Toch vertrekken er van station Delft 20
treinen per uur, 10 naar Den Haag en 10 naar Rotterdam. Wat een service. Het
spoorboekloos treinen is hier al werkelijkheid.
Een ronkende promo van de NS om de mensen
hierop te wijzen is ons niet opgevallen. Zo angstig zijn ze in Utrecht
kennelijk voor een volgend pak sneeuw of blaadjes op de rails. Maar NS , vertel
ons ook het goede nieuws. Iedere drie minuten naar Den Haag of Rotterdam. Dat
is niet minder dan een metrofrequentie.
We wonen dus toch in een metropool.
De positieve nieuwtjes komen nu alleen van de
aannemerscombinatie die de spoortunnel aanlegt.
Heeft NS geen communicatiestaf die het goede nieuws brengt? Of komt die
alleen maar in actie als het treinverkeer hopeloos in de war is? Goed nieuws is
kennelijk geen nieuws.
Er is genoeg interessants te vertellen. Kort
na de oorlog sprak NS directeur Posthumus Meyjes zondags
in een radiopraatje zelf het volk toe over de vorderingen van het bedrijf: "De Spoorwegen spreken”. Een en al trots op wat verricht werd. Toegegeven, er ging toen ook wel eens
iets mis op het spoor. Komt wel bij dat “het volk” veeleisender is geworden.
Communicatie is nu heel belangrijk en niet alleen om een ander vertrekspoor
tijdig door te geven. Maar behalve
dat: breng vaker uit eigen beweging het
goede nieuws. Het is er.
guwie
geplaatst 17 oktober 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten