Waagstuk

Voetganger. Mooi oud woord eigenlijk, net als wandelaar Maar hoe je ze ook noemt,  ze hebben het moeilijk tijdens de bouw van de spoortunnel.  Soms lijkt het wel of zij vergeten worden bij de, vaak tijdelijke, reconstructie van de voetpaden. De verkeersdeskundigen houden zich  primair met het autoverkeer bezig. De fietsers komen meestal op het tweede plan. De voetganger is als zwakste weggebruiker het laatst aan de beurt. Veel ruimte blijft er zo niet voor hem over.

Maar wie niet sterk is moet slim zijn. Fietsers zijn daarin kampioenen. Die pakken gewoon de kortste weg, afzetting of niet.  In het laatste nummer van Solutie (Periodiek orgaan van de Fietserbond afdeling Delft, nr. 19) wordt  het systeem van de “Beheerste chaos” uit de doeken gedaan.  Dat komt op het volgende neer: hoe onoverzichtelijker de verkeerssituatie, hoe verstandiger de weggebruiker. Als borden niet meer helpen en de lijnen verwarrend zijn, dan mindert de automobilist zijn snelheid en kijkt zelf goed uit. Uit alle hoeken en gaten kan dan een fietser of voetganger opduiken. Niemand is uit op onvrijwillig contact, want dat betekent pijn, ruzie of schade.

Toch blijft in die situaties de voetganger kwetsbaar. Een zebrapad net om de bocht , een fietsenstalling die uitkomt op het voetpad naar het station. Een oudere springt niet zo makkelijk weg. Voor hem mag die chaos wel wat minder.  Ooit wordt de spoorzone een wandelparadijs.  Die oudere denkt: zou ik het nog meemaken?

guwie

geplaatst 16 juni 2012