“ Een put. Normaal verdiep ik mij.” De
gehaaste reiziger die probeert zijn trein te halen laat zich niet afleiden door
zo’n tekst. Hij heeft er geen oog voor net als het groepje vriendinnen dat druk
met elkaar in gesprek is. De reiziger met meer tijd leest wel de dichtregels
die de nieuwe onderdoorgang naar het station sieren. Het betonnen tunneltje is
artistiek opgefleurd, niet alleen met blauwe verf, maar ook met gedichten die
goed zichtbaar op de wanden zijn aangebracht. “Stop met zeuren. Hij komt
wel” is een andere tekst die op de wand
is aangebracht.
Leerlingen van Delftse scholen lieten zich
inspireren door de wereld van zandhopen, hijskranen en omleidingen. Ze
vertaalden de wanorde in pakkende teksten die je gerust een gedicht mag noemen.
De beste hiervan komen terug bij de nieuwe entree van het station. Andere
gedichten hangen als poster achter de ramen van gebouwen en huizen langs de
spoorzone. Dat levert een “Spoor van Gedichten” door Delft. Een goed initiatief
van de Werkplaats Spoorzone Delft samen met de Vrije Akademie.
Dichter en spoor komen zo bij elkaar. Lezen en
treinreizen zijn al veel langer onafscheidelijk. Lekker onderuitgezakt en
verdiept in de nieuwe Saskia Noort schiet het landschap ongemerkt aan je
voorbij. Het jaarlijkse Boekenweekgeschenk is zelfs je treinkaartje voor het
weekend. Ideetje: Bundel alle gedichten
in een mooi boekje en stel het gratis beschikbaar aan de Delftse jongeren. Overtuig de NS dat voor een keer de dichtbundel je vervoerbewijs mag zijn.
Inchecken hoeft niet.
guwie
geplaatst 2 april 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten