Droom

Van stoomtrein naar ondergrondse electrische
 trein, vooruitgang op het spoor is geen droom

Ik droom over de Spoorzone. Het is 2017. Het zand, de bergen kiezelstenen, de hoge werkkranen en de heistellingen zijn allemaal verdwenen.  Ook de specht is weg. Die  klopte de betonnen geleidemuurtjes aan stukken. Wat een hels lawaai was dat, maar wel een mooie naam.

Het treinviaduct kennen we alleen nog maar van foto's en filmpjes. De treinen rijden alweer jaren door de tunnel. Verleden jaar is in Den Haag besloten ook de tweede buis te gaan gebruiken. Rails en bovenleiding worden daar nu aangebracht.  Daar merk je bovengronds niks van. Het was een goed idee om die buis maar gelijk aan te leggen.  

Onder de Spoorsingel ligt de grote parkeergarage. Wat een discussie was dat over de tarieven. Er zijn nog steeds vergunninghouders die hun auto liever in de wijk parkeren. Dat wordt steeds moeilijker. De gemeente wil zijn halflege parkeergarage graag van de hand doen, maar de kopers staan niet te dringen. De garage is echt niet rendabel te krijgen. Zou het aan de tarieven liggen?

In de molen en het waltorentje zitten nieuwe bedrijfjes. Mooi gezicht met die nieuwe gracht er naast.  Niet met harde kademuren, maar met een zachte grasberm er langs.  En geen karakteristieke boogbruggen, maar  platte bruggen er over heen.  Het is daar geen binnenstad, maar toch voelt het als een gemis. Net zoals de fanatieke treinliefhebber zijn wagons en locomotieven mist. Ach, heel vroeger werd er met stoom gereden. Je hoorde de stoomfluit al van verre. Of is het de wekker?

guwie

geplaatst 16 november 2014

Gemiste kans

De stad en de campus. Dat is nooit een gelukkig huwelijk geweest. Onlangs waren bij een bijeenkomst van TOP Delft over de relatie tussen de spoorzone en de TU-campus alle partijen present:  NS-stations, het grondbedrijf van de universiteit en de spoorzone.  Vreemd genoeg ging het vooral over de loop- en fietsroutes van het station naar de universiteit. Dat is een kruip-door-sluip-door voor studenten en medewerkers die per fiets naar werk of college gaan. Via smalle steegjes, links en rechts afslaand en door een woonwijk. Geen natuurlijke route die je makkelijk vindt. Dat zou beter kunnen.

De campus van de TU Delft met het Mekelpark centraal
gelegen tussen de gebouwen van de universiteit

Het echte probleem is echter het totaal  ontbreken van de TU in de spoorzone. De NS vertegenwoordiger hield een warm pleidooi voor city marketing. Laat direct bij het station zien wat Delft is: een historische binnenstad, Delfts blauw en de technische universiteit. De historische kaart van Delft op het plafond van het station is dus prima. Delfts blauw er bij en iedereen ziet direct dat het om Delft gaat.

Bij het station is geen plek ingeruimd voor een beeldbepalend TU gebouw zoals bijvoorbeeld een ruimte voor representatieve bijeenkomsten of een onderwijsgebouw. Het zou duidelijk maken dat Delft ook een stad is van techniek en onderwijs. Dat gaat niet gebeuren. De TU ziet er niets in en groeit door op haar campus, ver weg van het station. Het zou de integratie tussen stad en campus ten goede komen. En de dikke fietsersstroom tussen station en campus zou een stuk minder worden.

guwie

geplaatst 1 november 2014