Lamellen

De hal van het nieuwe station in Delft. Op het plafond
is de historische plattegrond van de stad afgebeeld

In kantoorpanden kom je ze in alle soorten en maten tegen. In stoffen uitvoering of als het goedkoop moet van plastic. Met zo’n handig trekkoordje kun je de lamellen open en dicht schuiven.  Of ze halfopen zetten, zodat het zonlicht  gedoseerd binnenvalt. In onze woonhuizen zijn ze steeds meer een alternatief voor de vitrages en overgordijnen. Handig en vaak ook gewoon mooi.

En nu hangen ze daar in de nieuwe stationshal. Niet voor de ramen, maar aan het gewelfde plafond. Wat een idee. De lamellen hebben hier geen functie  om het zonlicht te temperen, maar zijn vooral bedoeld om de hal op te sieren. Of dat is gelukt moet de ervaring nog uitwijzen. Het publiek  heeft het nog niet kunnen zien. Op de aluminium lamellen is een historische stadsplattegrond van Delft te zien. Het patroon beweegt mee met de reiziger, waarbij er op elk punt weer een andere voorstelling is te zien. Samen met de Delftsblauwe tegeltjes  (die komen toch ook nog?) is het plafond met zijn oude plattegrond het visitekaartje van het nieuwe station.

Maar weerspiegelt het ook de techniek, is het innovatief of op zijn minst eigentijds zoals Delft graag bekend wil staan? Het gebouw zelf wel, maar de eerste aanblik binnen in het stadskantoor annex stationshal  wordt toch vooral door het verleden bepaald. “History sells”, zonder meer. Maar waarom niet een moderne stadsplattegrond op de lamellen gezet? Handig voor de reizigers die minder bekend zijn met Delft.

guwie

geplaatst 15 september 2014

Loopgraven

Een tunnel graven is één ding. Wie mocht denken dat je er daarmee bent, vergist zich. Er zijn de zogenoemde belendende werken. Je zou het ook de ‘collateral damage’ kunnen noemen.  Waar ik het over heb? Ga kijken op de Spoorsingel.

Zodra de treinen de tunnel in gaan wordt het viaduct afgebroken.Daarvoor worden nu al voorbereidende werken uitgevoerd.  Zo ligt de riolering in de weg of is die te oud om nog lang mee te kunnen. Nu ze toch aan het graven zijn kan die gelijk vervangen worden. Hetzelfde geldt voor andere buizen en leidingen. Geen klein klusje.

Zo worden er diepe geulen gegraven. Grote werktuigen scheppen de aarde eruit en verwijderen de oude buizen en leidingen. Eigenlijk gaat alles mechanisch.

Historische foto van een loopgraaf in de Eerste Wereldoorlog. De
loopgraven boden dekking tegen de vijandelijke granaten, maar
desondanks kwamen er  honderdduizenden soldaten om het leven.

Dat was in de Eerste Wereldoorlog – De Groote Oorlog – wel anders. Soldaten groeven met hun schop ellenlange loopgraven waarin ze konden schuilen, van waaruit ze konden schieten en waar de ratten en het andere ongedierte ook hun huisvesting vonden.  Voor de soldaten geen achturige werkdag en het weekend vrij.  Er stierven nog meer mensen van ellende dan door het directe oorlogsgeweld.

Het ongemak van de bewoners aan de Spoorsingel verschrompelt daarbij. Nog een paar weken en het zand en de geulen horen weer tot het verleden. Straks nog wat lawaai van het afbreken van het viaduct. Allemaal voorzienbaar. Dit in tegenstelling tot de plotselinge granaten die in de Westhoek van Vlaanderen hun slachtoffers maakten. Hier geen eindeloze begraafplaatsen, maar straks een onbelemmerd zicht op de molen en een prettige entree tot de binnenstad. Waar hebben we het over!

Guwie

geplaatst 1 september 2014