Fluweelzacht

De organist gaat vol op het orgel. Het is het teken dat de dienst is begonnen. Bij binnenkomst zijn we met muziek van een jazzcombo verwelkomd. Het spooorzonelied wordt gezongen en een fluitiste speelt Bach. Een gedicht van Jules Deelder. Tussendoor is er applaus voor de optredens. Voorwaar geen ingrediënten  voor een gewone kerkdienst. Maar dat is het ook niet.

Optreden Ars Vocalis in stationshal van Delft

In de wereld van de betonstorters, kraanmachinisten en ijzervlechters die de spoortunnel bouwen is een kerkdienst niet het eerste waar je aan denkt. Net zo min als aan het optreden van het koor Ars Vocalis onlangs in de tot concertzaal omgetoverde hal van het oude station. Concert en kerkdienst verhouden zich tot de bouwput als een zachtfluwelen kussen tot het beton van de tunnel. Maar daarom is het niet minder waardevol in het spoorzoneproject. Ze horen er bij net als CrommeLijn en ProRail.

De kerkdienst is een initiatief van de samenwerkende kerken in Delft. De geestelijke creativiteit houdt niet op bij het voorlezen van verzen en het ten gehore brengen van een sonate. Vanachter de katheder houdt ook iemand van de harde kant, zeg maar iemand uit de bouwput, een preek. Geen geestelijke, maar een leek zoals laatst Ad Broeders, de projectmanager van ProRail. Een mooi verhaal, zijn persoonlijke verhaal over zijn baan, zijn project en zijn thuis. Van zoveel gedrevenheid en betrokkenheid gaat bezieling uit. Het is het fluweel dat zo goed past bij het beton.

guwie

geplaatst 15 januari 2013