De werkzaamheden aan de spoortunnel trekken veel bekijks. De Bagijnetoren moest even opzij en dat haalde zelfs de landelijke kranten en het journaal. Inmiddels staat hij weer op zijn oude plek. Maar ook minder spectaculaire bouwactiviteiten zoals het storten en afwerken van het tunneldak trekt veel kijkers. Op de Westvest zie je altijd veelal oudere mannen staan. Ze komen op de fiets, zetten die tegen het hek en gaan staan kijken. Ze kennen elkaar inmiddels ook, want ze praten met elkaar. Over hoe het werk vordert, of juist niet. Wat er daarna gaat gebeuren en of het niet anders kan. En ze staan er altijd. Net als die andere groep die foto’s maakt.“Ik begrijp niet waarom deze bouwput nu weer wordt dichtgegooid. Straks moeten daar toch die stalen buizen nog doorheen” hoorde ik laatst een krasse zestiger mopperen tegen zijn vriend. Ze hadden, zo bleek uit het vervolg, elkaar bij het hek leren kennen. Alles is te zien, niets wordt weggestopt achter dichte schuttingen. De bouw van de spoortunnel is letterlijk een transparant proces. Hoe anders had het ook kunnen zijn.
Guwie was onlangs in Istanbul. Daar is ook veel te zien. De archeologische opgraving in de oude stad is groots en waardevol. Maar volledig met dichte schotten afgeschermd voor de buitenwereld. Dat trekt dus geen kijkers, geen mannen die commentaar geven zoals in Delft. Het open hekwerk rond de bouw van de spoortunnel geeft wellicht onbedoeld prachtig vertier. En zorgt voor een nieuwe vriendenkring. Voor fotografen is het een uitgelezen kans om iedere verandering vast te leggen. Want vanachter de hekken kun je alles zien. Kom daar in Istanbul maar eens om.
guwie
geplaatst 1augustus 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten