Veilig oversteken, afbuigend verkeer, witte lijnen die soms geel zijn, stoplichten, verkeersborden, haaientanden, 30 km zones. Het vraagt allemaal om uiterste alertheid van de gebruiker. Normaal al, maar op het spoorzonetracé in ieder geval. Het lijkt onvermijdelijk, en zeker tijdelijk, al wordt die tijdelijkheid steeds weer opgerekt.
Kan het ook anders? Ja. Zo’n jaar geleden hadden we daar ter hoogte van de Kampvelddriehoek een mooi voorbeeld van. De nieuwe onderdoorgangen en kruisingen zijn toen aangelegd. De stoplichten vormden het sluitstuk.Maar voor het zo ver was deed zich iets interessants voor. Juist omdat het nieuw en vooral onoverzichtelijk was en voortdurend anders, reden auto’s en fietsers stapvoets, bang als ze waren in de fout te gaan. Het was een kwestie van goed opletten en elkaar in het oog houden. De beleefde handgebaren van ‘ga je gang’ waren niet van de lucht.
Tom Vander Bilt (USA) schreef over deze problematiek in zijn boek Traffic - ook in het Nederlands vertaald - een hoofdstuk: Ellende met verkeersborden – schaf ze af, iedereen blij. Kort gezegd, hoe minder formele aanwijzingen, hoe beter, want dat dwingt de verkeersdeelnemers behoedzaam te zijn, vaart te minderen en goed te blijven opletten. Een opvatting of een wensdroom? Nee, bewezen werkelijkheid, hier voor mijn deur.
guwie
geplaatst 17 januari 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten