In afwachting

Midden in het niets staat het station, al 125 jaar Delfts monumentale halte aan het spoor. De een begint daar zijn reis, voor de ander is het eindpunt op weg naar huis. Nog steeds, maar al ontdaan van veel van zijn luister. De ingang is afgesloten, de luifel opgeborgen, geen trap meer, die is

 gesloopt. De stationsklok loopt op tijd, maar hoe lang nog? De lege vlakte waar voorheen de bussen af en aan reden, komt aan snee voor zijn nieuwe bestemming.  

Hoe kort geleden nog vormden de statige huizen aan de Van Leeuwenhoeksingel – de laatste jaren in verval vanwege de verwachte sloop – en de oude Defensiegebouwen de afgrenzing van het Stationsplein. De blauwe panden aan de overzijde hielden het plein in zijn greep.  Maar ze zijn weg, opgeruimd. De tunnel komt er aan.

De duizenden verwarde fietsen, voorheen zo bijzonder voor dit plein, zijn geordend gestald langs het spoor.  Of - net als de bussen - verplaatst naar de achterkant van het station. De  Delfts Blauwe stalling in het oude van Gend & Loosgebouw biedt uitkomst.

Tussen oud en nieuw slijt het station zijn laatse jaren aan het spoor. Berustend, want  de mensenstroom beweegt zich buitenom. Kiosk en winkel liggen in de luwte te wachten op iedere klant. Onwetend wat de toekomst brengt. Het wordt anders, heel anders.

guwie






geplaatst 16 oktober 2010