Eindeloos gladde wanden zo ver je kan kijken.
Met parallel daaraan lage muurtjes die vaak nog niet klaar zijn. Het ijzeren
vlechtwerk dat stevigheid aan de betonnen muurtjes moet geven staat er nog open
en bloot bij. In de tunnelbuis aan de Engelsestraat voel je je klein, net alsof
je door een bouwpakket loopt. Vlak voor de zuidelijke tunnelmond stuit je op de
enorme rode bekisting waarmee de betonnen tunnelbuis meter voor meter wordt
gebouwd. De stalen bouwtrap brengt je van de bodem van de tunnel op 10 meter
diepte weer in de blauwe lucht.
Het werken in de spoorzone verplaatst zich
steeds meer ondergronds. Op het maaiveld verandert er nu niet zo veel meer. Het
is ook minder spannend. Wat gesloopt moest worden is weg. De lege bovengrondse
ruimte wacht op de toekomst. En die is nogal ongewis. Huizen, kantoren of
voorlopig gewoon stadstuintjes? Onder de grond is er volop activiteit. We
grepen onlangs de kans om daar een kijkje te nemen net voordat dit tunneldeel
in ruwbouw gereed kwam.
Je kunt veel te weten komen van de rondleiders
die gretig als vraagbaak worden gebruikt. Duizend palen dragen de tunnel aan de
Engelsestraat. De halve Eiffeltoren aan ijzer is nodig om de betonnen wanden voldoende stevig te
maken. Aan cijfers geen gebrek. Die lage muurtjes beschermen de tunnelwanden als er een ongeluk
met de treinen gebeurt. Tegelijk zijn het de looppaden waarmee je in geval van
nood naar de andere tunnelbuis kunt vluchten.
Maar vooral het wandelen door die langgerekte
ruimte met zijn mooie strakke wanden is overweldigend. Heel anders dan de
ondergrondse ruimte voor het station. Daar sta je op het fietsendek nog in de
open lucht. Of in de toekomstige stationshal die oogt als het middenschip van
een kathedraal. Ook mooi, maar nu nog met ongepolijste wanden..
guwie
geplaatst 17 augustus 2012
