maandag 1 september 2014

Loopgraven

Een tunnel graven is één ding. Wie mocht denken dat je er daarmee bent, vergist zich. Er zijn de zogenoemde belendende werken. Je zou het ook de ‘collateral damage’ kunnen noemen.  Waar ik het over heb? Ga kijken op de Spoorsingel.

Zodra de treinen de tunnel in gaan wordt het viaduct afgebroken.Daarvoor worden nu al voorbereidende werken uitgevoerd.  Zo ligt de riolering in de weg of is die te oud om nog lang mee te kunnen. Nu ze toch aan het graven zijn kan die gelijk vervangen worden. Hetzelfde geldt voor andere buizen en leidingen. Geen klein klusje.

Zo worden er diepe geulen gegraven. Grote werktuigen scheppen de aarde eruit en verwijderen de oude buizen en leidingen. Eigenlijk gaat alles mechanisch.
Historische foto van een loopgraaf in de Eerste Wereldoorlog. De
loopgraven boden dekking tegen de vijandelijke granaten, maar
desondanks kwamen er  honderdduizenden soldaten om het leven.
Dat was in de Eerste Wereldoorlog – De Groote Oorlog – wel anders. Soldaten groeven met hun schop ellenlange loopgraven waarin ze konden schuilen, van waaruit ze konden schieten en waar de ratten en het andere ongedierte ook hun huisvesting vonden.  Voor de soldaten geen achturige werkdag en het weekend vrij.  Er stierven nog meer mensen van ellende dan door het directe oorlogsgeweld.

Het ongemak van de bewoners aan de Spoorsingel verschrompelt daarbij. Nog een paar weken en het zand en de geulen horen weer tot het verleden. Straks nog wat lawaai van het afbreken van het viaduct. Allemaal voorzienbaar. Dit in tegenstelling tot de plotselinge granaten die in de Westhoek van Vlaanderen hun slachtoffers maakten. Hier geen eindeloze begraafplaatsen, maar straks een onbelemmerd zicht op de molen en een prettige entree tot de binnenstad. Waar hebben we het over!


Guwie




geplaatst 1 september 2014

Geen opmerkingen:

Een reactie posten