dinsdag 15 juli 2014

Liefhebber

Tegen kwart over twee in de middag nipte hij aan zijn plastic bekertje met koffie in de stationshal in aanbouw. Het was zijn derde vandaag  en zeker niet zijn laatste. De grijzende, vitale zestiger hoefde je niets te vertellen over de spoortunnel in Delft.  De Dag van de Bouw was voor hem een uitgelezen mogelijkheid om eens “ achter de hekken te kijken” , zoals hij zelf zei. Hij was niet de enige. Met 7500 bezoekers was de openstelling van stadskantoor en tunnel  in Delft een van de beste bezochte projecten in Nederland.

Bij het krieken van de dag was hij in Eindhoven op de trein gestapt.  Geen vrij-reizen-dag, maar zijn goedkope treinkaartje van de Hema  bood uitkomst. Deze dag  wilde hij alle grote stationswerken in Nederland  bezoeken. Alleen op de Dag van de Bouw heb je toegang  tot bouwputten die gestaag veranderen in gloednieuwe stations, zo vertelde hij tussen twee slokken koffie door.

Station  Arnhem als eerste. Daar  wordt nu een nieuwe stationshal  gebouwd. De oude hal is jaren geleden al gesloopt, maar onenigheid  over ontwerp en kosten heeft voor veel vertraging gezorgd.  Tijdens het  vervolg van zijn treinreis naar Delft is hij uitgestapt in Utrecht.  Lag perfect op zijn route. Een comfortabele , moderne OV terminal  zoals ProRail het nieuwe station daar aanprijst.  Met veel ruimte en licht. Een overdekte boulevard  die vanaf 2030 zo’n 100 miljoen reizigers per jaar kan verwerken. Maar voorlopig nog volop in de verbouw, dus meer dan een bezoek waard.


Het ondergrondse perron van het nieuwe station in Delft was
op de Dag van de Bouw opengesteld voor het publiek
In Delft had hij haast. Ruim voor vier  uur wilde hij in Breda zijn om ook daar de bouwwerken te bezoeken. De route door het stadskantoor vond hij prachtig, maar het ging hem vooral om de ondergrondse perrons. Die moest hij nog zien, voordat  zijn trein vertrok. Nog net kon ik hem een flyer van de Delftse spoortunnel in handen drukken, voordat hij in de diepte verdween. Een echte liefhebber.


guwie


geplaatst 15 juli 2014

dinsdag 1 juli 2014

Bezigheidstherapie

Op de Spoorsingel worden kabels en buizen verlegd naar de kant van de huizen.
Dat is nodig om de bouw van de parkeergarage mogelijk te maken
Je blijft je verbazen. Denk je dat er aan de Spoorsingel nog niets aan de hand is, worden er gleuven gegraven waar opvallend rode, flexibele buizen in worden gelegd. Dat er nu niets meer aan het wegdek wordt gedaan is nog wel te begrijpen. Want straks gaat de hele Spoorsingel toch weer op de schop. Ja straks, maar waarom dan nu al die buizenleggerij?

Je kunt je licht op gaan steken in het ‘zwembad’ (het stadskantoor) aan de Phoenixstraat. Doe je best. Eerst een digitale afspraak maken en daarna op een stoeltje gaan zitten tot je nummertje verschijnt.  Of bij Delft Bouwt in de Barbarasteeg langs gaan.  Soms succesvol, maar een andere keer is de betrokken ambtenaar net niet aanwezig. Kan gebeuren.

Maar wie er altijd zijn, dat zijn de mannen die het graafwerk doen.  De mannen met een helm en een lichtgevend hesje. Dat zijn de echte deskundigen. Zij weten gewoon waar ze mee bezig zijn. Dus op zo’n man afgestapt. “Wat komt er nu door die rode buizen te lopen?” Leidingen, is het korte antwoord. Dat zou je wel denken. Maar de toelichting komt spontaan. Straks komen er nieuwe rioolbuizen  onder het trottoir langs de huizen aan de Spoorsingel.  Alles wat bij en onder het viaduct ligt moet weg. Als eenmaal die parkeergarage wordt aangelegd dan wil je geen verrassingen tegen komen.  Dus voorlopig nu alles verplaatst naar de kant van de huizen.


Nu denken jij en ik natuurlijk dat die buizen daar rustig liggen. Nee. Straks wordt een deel ervan weer richting parkeergarage, annex nieuwe gracht opgeschoven. De man die mij uitleg gaf weet hoe zoiets heet: bezigheidstherapie.

guwie



geplaatst 1 juli 2014