zondag 15 december 2013

Tweede gebruik

Het station in Delft krijgt een nieuwe bestemming. Zoveel is zeker. Als over een paar jaar de treinen ondergronds stoppen kan het huidige station een restaurant, een meditatiecentrum of iets heel anders worden. Wat er in komt is nog onduidelijk, maar de eerste bijeenkomst daarover is al achter de rug. In Portugal gaat dat toch anders.

Evenwijdig aan de kust loopt daar het enkelbaans spoorlijntje. Parallel daaraan de drukke oude verkeersweg die de kustdorpen sinds mensenheugenis met elkaar verbindt. Ten noorden van die spoorlijn ligt de nieuwe autoweg naar het buurland. Een tolweg met nauwelijks verkeer, maar met een elektronische tolheffing waar dit land nog niet aan toe is. Pas twee dagen nadat je over de weg hebt gereden mag je gaan betalen bij een kiosk in een van de dorpen in de buurt. Romantisch als je op vakantie bent, maar niet echt klantvriendelijk .

Het leegstaande station van Cacela, de trein stopt er nog wel

Ook het spoorlijntje is geen drukke lijn op de laatste 30 km naar de grens. In beide richtingen gaan er zo’n zes treinen per dag. Het station in Cacela is een speelplek voor de  kinderen. 


Geen probleem als de bal regelmatig over de rails rolt. De dieseltrein stopt er nog wel, maar het station is al jaren geleden gesloten. Het is in verval en heeft niet een tweede gebruik gekregen. Het rechthoekige gebouw heeft onder de overkapping drie deuren die naar het perron leiden. Blauw met glazen vensters en een bovenlicht in een gele omlijsting. Karakteristiek voor de streek. Achter een raam hangt scheefgezakt de verbleekte dienstregeling. Nog net is te lezen wanneer de volgende trein komt.


Dit land investeert in autowegen en dure tolsystemen. Niet in het spoor en niet in de drukke oude verkeersweg die allebei een stevige opknapbuurt nodig hebben. Cacela is geen Delft en deze zuidelijke kuststreek is geen Randstad. In Delft zoeken we naarstig naar een nieuwe bestemming voor het oude station. Afbreken kan en mag niet. Toch zijn wij er ook nog niet uit. In Cacela wel, het station daar staat gewoon leeg.


guwie



geplaats door guwie 15 december 2013

zondag 1 december 2013

Koos

Recessie, online aankopen. Bij de winkeliers vallen de klappen. In Delft net zo goed als elders. Maar als gevolg van de tunnelbouw heeft een aantal middenstanders het extra zwaar. Dat is het beste te zien op de Binnenwatersloot. Maar ook langs het tunneltracé staan er winkelpanden leeg. Wat moet dat moet, maar leuk is anders.

De groenten- en fruithandel van Koos Bertels is zijn loop vanuit de aanliggende wijk kwijt. Oversteken bij de Schoolstraat kan niet meer vanwege een lang hek. Koos kan het merken. Misschien is het ergste eind van dit jaar voorbij als er weer een doorgang naar de Schoolstraat komt.
Dan Koos de Vreede, die als molenaarszoon vanaf zijn negende in Molen de Roos woonde. De molen moest worden opgekrikt. Na ruim 35 jaar moest hij met zijn winkel in meel en dierenvoeding eruit. Naar een grotere bedrijfsruimte verderop aan de Wateringsevest. Hij is er niet slechter van geworden.
De derde Koos is Koos de Roos. Wie kent hem niet? Hij stond tot voor kort met zijn bloemenstal onder het treinviaduct. Gelukkig vond hij een nieuwe winkel in de Oude Kerkstraat. Leuke plek, maar zijn oude klantjes uit de Hof van Delftwijk en de uitstappers uit de tram mist hij wel.
De bloemenwinkel van Koos de Roos. In de ramen is
de spiegeling van de Oude Kerk duidelijk te zien
Drie maal Koos. Drie maal een grote verandering. Voor een winkelier brengt de bouw van de spoortunnel onzekerheden met zich mee. Twee kregen een andere plek, de derde ondervond de gevolgen van de afsluiting. Toch kunnen ze niemand iets verwijten. Ze zaten of zitten gewoon op de verkeerde plek. En zijn daarmee het symbool voor nog veel meer middenstanders die economisch schade lijden van de tunnelbouw. Op termijn wordt het vast beter, maar wat hebben ze daar nu aan? Volhouden dus maar.


guwie





geplaatst 1 december 2013