De hoogte in

Een 35-meter hoge ‘torenkraan’ siert sinds kort het oude Stationsplein op. Vreemd. Ga je een tunnel graven, zet je een reusachtige kraan neer. En straks komen er nog twee kleinere kranen bij.  Die torenkraan is nodig om met zijn draaicirkel van 75 meter allerlei materiaal op moeilijk bereikbare bouwplekken af te leveren.  Maar heb je  daarvoor zo’n hoge kraan nodig?  Natuurlijk, hij mag de andere kranen niet raken. Dus enig hoogteverschil is wel nodig. Maar zo hoog?  Dat valt op.  De aanduiding “torenkraan”  is goed gekozen. Het komt vermoedelijk van “torenflat”.  En met zijn hoogte van 35 meter is hij te vergelijken met  zo’n 10-verdiepingen hoog woongebouw.  Niet te missen.

De Duitsers onderscheiden Hochbau en Tiefbau. Onze spoortunnel valt in die tweede categorie. Vandaar dat je toch even opkijkt , zodra het de hoogte in gaat.  Bij de noordelijke tunnelingang op het voormalige Bacinolterrein ook zoiets.  Daar stond een stellage die makkelijk 6 meter boven het maaiveld uitstak.  Waarom zo’n uitkijkpost?

Laat niemand denken dat een tunnel graven alleen een ondergrondse bezigheid is.  Veel groot materieel steekt ruim boven het huidige viaduct uit. Nu heeft dat viaduct wel korte pootjes. Menig vrachtauto reed zich eronder vast.  Ooit is overwogen om bovenop dat viaduct een tweede te bouwen. Zo kun je ook vier sporen maken. In China en Dubai draaien ze daar hun hand niet voor om. Maar hier gaan we ondergronds, al suggereert zo’n torenkraan iets anders. Straks is er  niets meer om je over te verbazen. Saai hoor.

guwie

geplaatst 16 april 2012

Dichter langs het spoor

“ Een put. Normaal verdiep ik mij.” De gehaaste reiziger die probeert zijn trein te halen laat zich niet afleiden door zo’n tekst. Hij heeft er geen oog voor net als het groepje vriendinnen dat druk met elkaar in gesprek is. De reiziger met meer tijd leest wel de dichtregels die de nieuwe onderdoorgang naar het station sieren. Het betonnen tunneltje is artistiek opgefleurd, niet alleen met blauwe verf, maar ook met gedichten die goed zichtbaar op de wanden zijn aangebracht. “Stop met zeuren. Hij komt wel”  is een andere tekst die op de wand is aangebracht.

Leerlingen van Delftse scholen lieten zich inspireren door de wereld van zandhopen, hijskranen en omleidingen. Ze vertaalden de wanorde in pakkende teksten die je gerust een gedicht mag noemen. De beste hiervan komen terug bij de nieuwe entree van het station. Andere gedichten hangen als poster achter de ramen van gebouwen en huizen langs de spoorzone. Dat levert een “Spoor van Gedichten” door Delft. Een goed initiatief van de Werkplaats Spoorzone Delft samen met de Vrije Akademie.

Dichter en spoor komen zo bij elkaar. Lezen en treinreizen zijn al veel langer onafscheidelijk. Lekker onderuitgezakt en verdiept in de nieuwe Saskia Noort schiet het landschap ongemerkt aan je voorbij. Het jaarlijkse Boekenweekgeschenk is zelfs je treinkaartje voor het weekend. Ideetje:  Bundel alle gedichten in een mooi boekje en stel het gratis beschikbaar aan de Delftse jongeren.  Overtuig de NS dat voor een keer de   dichtbundel je vervoerbewijs mag zijn. Inchecken hoeft niet.

guwie

geplaatst 2 april 2012