Klagers

Delft breekt de gekste records. Een jaren durend enorm bouwwerk midden in de stad en een minimum aan geklaag. De meest gehoorde verklaringen daarvoor zijn dat we er uiteindelijk beter van worden.  En wat je ook hoort: mensen in Delft hebben wel iets met techniek en bouwen. 

Het infocentrum aan de Barbarasteeg wordt goed bezocht. Iedere laatste zaterdag van de maand wandelt er weer een groep geïnteresseerden langs het bouwterrein. Belangstellend luisteren ze naar de uitleg van een enthousiaste rondleider. Kunstenaars zijn betrokken, aan fotografen is geen gebrek. Tentoonstellingen, maquettes, een boek met foto’s vanuit de 1e verdiepingen van de Spoorsingel. Het is er allemaal.

Waar zitten dan de klagers, de mopperaars die het allemaal nog maar moeten zien? Er kan nog heel wat mis gaan. Lees de ‘Delft op Zondag’ en bezoek eens een gemeenteraadsvergadering waar bijvoorbeeld het nieuwe stadskantoor op de agenda staat. Na de discussie over de boogbruggetjes over de nieuwe natte Spoorsingel, lag vervolgens de bovengrondse bebouwing onder vuur.  Al die geplande huizen? Onverkoopbaar. Dat glimmende stadskantoor? Kan de gemeente zijn schaarse centen niet beter besteden. Inderdaad, we zitten nu in een tijd van drastische bezuinigingen. Dat viel bij de aanvang van het werk niet te voorzien. Dat betekent opnieuw nadenken over prioriteiten.

Is er sprake van een tweedeling?. Zij die enthousiast zijn over het ondergronds gaan van het spoor en geïnteresseerd zijn in allerlei aspecten van de bouw. De ProRail-kant van het project. En zij die bezorgd zijn over de bovengrondse bouw. Die kwestie ligt op het gemeentelijke bordje. Onverschilligheid kan je de mensen in Delft niet verwijten.

guwie

geplaatst 17 december 2011

Blauwdruk

Delft krijgt zijn openbare ruimte weer terug. De spoorlijn is al zo’n 150 jaar een kloof in de oude stad. Lag het spoor met zijn spoorwegovergangen eerst gelijkvloers en later op een grauw viaduct, een barrière is het altijd geweest. Als de trein in 2015 onder de grond verdwijnt kan de bovengrondse ruimte opnieuw worden ingericht. Met groen, met woningen, met een nieuw stadskantoor. Om er doorheen te fietsen of op een terrasje iets te drinken. We krijgen er rust en ruimte mee terug.

Joan Busquets, de Spaanse architect en stedenbouwkundige, tekende een blauwdruk voor de spoorzone van de toekomst. Hij verbindt de stadsdelen weer met elkaar.
Vorige maand kreeg Busquets de Erasmusprijs voor zijn bijdrage aan de inrichting van de stad. De “kampioen van de openbare ruimte” zoals hij in de Volkskrant werd genoemd. Hij kreeg de prestigieuze prijs voor de pleinen, de opnieuw ingerichte stadsharten, de herstelde waterfronten. Hij maakt ze overal: van Buenos Aires, Shenzhen tot  Lissabon, maar ook in Den Haag, Helmond en Amsterdam.

De financiële crisis en de ontwikkelingen op de woningmarkt gooien roet in het eten van de spoorzone. De discussie over het stadskantoor was een eerste signaal. De grondopbrengsten zullen veel lager zijn. De gemeente gaat zelf de ontwikkeling van het gebied oppakken. Meer studentenhuisvesting, minder kantoren, particulier opdrachtgeverschap. De blauwdruk van Busquets staat nog overeind, maar verbaas je niet. Busquets moet wellicht snel terug naar Delft om zijn masterplan aan te passen aan de nieuwe werkelijkheid. Geen mooi stadspark of in ieder geval een stuk kleiner, veel meer goedkope woningen? Zeker is dat het allemaal veel langer gaat duren.

Nog tot 24 december is er een kleine tentoonstelling te zien over Joan Busquets in het informatiecentrum in de Barbarasteeg. De blauwdruk van de bovengrondse inrichting is mooi, maar misschien al achterhaald.

guwie

geplaatst 1 december 2011